მოდი, ახლა შევხედოთ, პარალელურად რა ხდება რეგიონში. გეოპოლიტიკური და ეკონომიკური თვალსაზრისით. დღეს, სხვათაშორის, მიხეილ სააკაშვილის ძალიან კარგი სტატუსი გამოქვეყნდა, სადაც ზანგეზურის დერეფანზე, რომელიც მოგეხსენებათ, რომ არის სომხეთის ტერიტორია და ყველა საერთაშორისო ნორმით, ის სომხეთის ტერიტორიად არის ჩათვლილი, მაგრამ აზერბაიჯანისთვის ეს არის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი გზა, იმიტომ რომ თავის ანკლავს დაუკავშირდეს, რომელთანაც მისასვლელი გზა არ აქვს, ვგულისხმობ თავისთავად ნახჭევანს და ნამდვილად, თუ ეს შეკავშირება მოხდა ეკონომიკური ინტერესით, ანუ ამ გზის არენდით, რაც საერთაშორისო პრაქტიკაა, რა მოხდება? რას მივიღებთ, რომ სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის მოხდება ძალიან მნიშვნელოვანი მოლაპარაკება, რომელიც, პრაქტიკულად მშვიდობის მომტანი იქნება და ასევე ეკონომიკური და გეოპოლიტიკური გარღვევა სომხეთისთვის, ევროპისკენ დაკავშირების თვალსაზრისით და რუსეთიდან წამოსვლის თვალსაზრისით საბოლოოდ მოწყვეტით და აზერბაიჯანისთვის ასევე მშვიდობის მომტანი და ასევე ახალი ეკონომიკური გარღვევის მომტანი და არ დაგვავიწყდეს, რომ აქ მოსაზღვრე არის ირანი. ანუ, ეს ორი სახელმწიფო, სომხეთი და აზერბაიჯანი ლოჯისტიკურად და ეკონომიკურად თუ დალაგდება, ეს ნიშნავს, რომ ისინი პოლიტიკურად და გეოპოლიტიკურადაც დალაგდებიან. ურთიერთსასარგებლო ლოჯისტიკური და ეკონომიკური ხელშეკრულების მეშვეობით არის საბოლოო კონტროლის დაკარგვა აზერბაიჯანზეც და სომხეთზეც. დღეს არის ერთადერთი სადაო რამ, რაც ამ ორ სახელმწიფოს შორის არის და იცით, რომ რუსეთი ასეთ პროვოკაციულ სადაო რაღაცებს არის ჩაჭიდებული, იმიტომ რომ მას სხვა შანსები, ანუ პოზიტიური აჯენდა და პოზიტიური დღის წესრიგი და ამ თვალსაზრისით შანსები არავისთან არ აქვს, რადგან ეს არ არის პარტნიორული ქვეყანა, ეს არის ქვეყანა, რომელიც მეორე ფრონტში ითრევს, დიახ, ომში ითრევს თავის მეზობლებს, ასე იყო აზერბაიჯანსა და სომხეთთან მიმართებაში და ასეა საქართველოსთან დაკავშირებითაც და ამ წუთშიც ამას აკეთებს რუსეთი. რუსეთი და არა დასავლეთი, ან უკრაინა. სად არის ამ დროს საქართველო, საქართველო ამ დროს მიემართება რუსეთისკენ, პირიქით მიმართულებით მიდის. დიახ, თუ ვინმეს მისი ომში ჩათრევა უნდა, ეს არის რუსეთი"